O meu confinamento resúmese en non saber en que día da semana vivo, pásoo xogando con meus pais ao parchís, ás cartas e pouco máis. Cando saio a mercar, paso un pouco de medo, porque xa tiven un susto; entón, agora, tomo moitas precaucións nas colas interminables do supermercado. Parece de tolos, que xa a xente que coñeces nin se paren a saudar e sigan o seu camiño rectos, do supermercado a casa, como zombis coas súas máscaras e as luvas. É o momento máis "emocionante" do meu día a día, aínda que pase medo, xa que o resto do día estou aburrido, vivindo a mesma rutina, esperando que isto remate e poder ver a toda a miña familia de Madrid e volver a Coruña coa miña moza e seguir como estaba antes de que chegase este virus.
Juan José Marco Chavarria, ESA 2, Adultos.
Ningún comentario:
Publicar un comentario