Día das Bibliotecas

 

Día das escritoras

Un filme cada semana...ou cada mes..."A cabana"

       Despois de sufrir unha traxedia familiar, Mack Phillips cae nunha profunda depresión que o leva a cuestionar todas as súas crenzas. Mergullado nunha crise de fe, recibe unha enigmática carta onde un misterioso personaxe o cita nunha cabana abandonada no fondo dos bosques de Oregon. A pesar das súas dúbidas, Mack viaxa á cabana, onde coñece a alguén inesperado...

       Foi a miña película favorita en canto a vin. Toca moitos temas nos que todos estamos confundidos e temos preguntas (morte, dor, xustiza e, sobre todo, o corazón de Deus e a relación que se supón que temos con el). Coñezo moita xente que a viu e  nin unha soa a puido ver sen chorar. É unha película que marca un antes e un despois de vela, ten moitos efectos secuenciais até curar o teu corazón. 

       Recomendo vela cunha mente moi aberta, pero se o fas, verás unha historia que se converterá nun tesouro que gardarás no teu corazón para sempre.

        A miña nota é un dez.

                                                                                               Pávila Juliane de Oliveira. 

                     

Un libro cada semana...ou cada mes..."O profesor"

   Frank McCourt describe na novela o seu día a día nas aulas de institutos de New York...e, aínda que o parecido entre as aulas nas que se desenvolve o seu traballo e as nosas é mínimo, hai algo, en todo o que conta, no que nos recoñecemos os profesores. Unha mostra:" A aula é un lugar de gran dramatismo. Nunca sabes o que fixeches por e para os centenares de alumnos que chegan e se van. Velos saír da aula: soñadores, apagados, burlóns, con admiración, sorrindo, desconcertados. Ao cabo duns anos, creas unhas antenas. Decátaste de se lles chegaches ou se os fixeches afastarse de ti. É unha química. É psicoloxía. É instinto animal. Estás cos rapaces e, mentres queiras ser profesor, non tes escapatoria. Non esperes axuda por parte dos que fuxiron da aula, dos de arriba. Están demasiado ocupados indo xantar e absortos en pensamentos elevados. Estás só cos rapaces." Os nosos alumnos, se len esta divertida "novela" autobiográfica, verán se se senten identificados con esoutros rapaces, tan afastados xeográfica e culturalmente.

   O libro é, como dixen, moi divertido, o ton é humorístico, retranqueiro (quizais o sangue irlandés de McCourt fai que o seu humor nos resulte moi próximo). E, máis aló de ser una obra moi apetecible para os que vivimos no mundo do ensino, os que pasamos toda unha vida no instituto, a nosa segunda casa,  é unha estupenda novela, ben escrita e moi entretida.

 

                                                                                              S. P.

Centenario Emilia Pardo Bazán 1851 - 1921

 

Unha serie literaria e cinematográfica cada semana...ou cada mes..."Harry Potter"

 En principio Harry Potter é unha serie de libros nos que o protagonista trata de descubrir quen matou aos seus pais grazas a un espello que descobre no instituto...A partir de aí, e xa tamén en filme, todas as aventuras dunha serie que non é só de magos, senón que fala tamén de competitividade, amizade, honra e capacidade de perdón. 

Esta serie gustounos a millóns de persoas que fomos medrando con cada un dos libros e cada unha das películas que conseguiron unir  a diferentes xeracións , grazas aos seus pintorescos personaxes, dos que observamos como falan, como se senten, todos descritos coas súas personalidades e caracterísitcas diferentes.

                                                                         M.V.  Adultos.

Un filme cada semana...ou cada mes..."Múltiple"

 

Debido a un trauma na primeira infancia, Kevin sofre un trastorno disociativo de identidade (DID), máis comunmente coñecido como Trastorno de Personalidadeúltiple. Dentro del conviven 23 identidades diferentes. Entre elas están as personalidades de Barry, un aspirante a deseñador de moda; Dennis, un obsesivo-compulsivo que sempre foi subestimado; Hedwig, un neno traveso de nove anos, e Patricia, unha muller de gran autoridade que actúa sospeitosamente amable. Para facer fronte ao seu trastorno, Kevin recibe axuda do doutor Fletcher, un psiquiatra que dedicou a súa vida a defender a xente con DID. O problema xorde cando algunhas das personalidades máis problemáticas de Kevin elaboran un plan cun misterioso e nefasto propósito. É entón cando Dennis secuestra a tres mozas adolescentes. E axiña os prisioneiros, dirixidos por Casey, atópanse nun búnker subterráneo e as súas vidas dependen deste peculiar captor con personalidades cambiantes.

O ritmo, perfecto. Pasan os seus 152 minutos sen notalos e as escenas lentas e rápidas mestúranse para marcar un paso coa consistencia suficiente para non aburrirse en ningún momento. As escenas construíronse coidadosamente, a súa disposición e iluminación xogan un papel importante na forma en que a cámara as captura e as mostra aos espectadores.

Os entornos, o suficientemente brillantes como para saber o que está pasando pero sen a luz para ver todo, deixan sombras en case todas as escenas e os primeiros planos da cara convértense nunha característica fundamental da película. Aínda que estas tomas compleméntanse con escenas máis abertas nas que o único que se pode mirar son as caras dos protagonistas.

Múltiple mantén en todo momento a tensión de descubrir quen é o verdadeiro protagonista da película. Por un lado está Kevin (ou calquera das súas 23 identidades) e, por outro, as rapazas secuestradas, Casey Cooke, e das que os flashbacks recorrentes nos amosarán o seu pasado e o que ten que ver co presente.

En conclusión, é unha película espectacular en que temas como trastornos psicolóxicos e sobre naturais son tratados e na que os actores destacan as súas habilidades actorais (especialmente Kevin, que ten que cubrir 24 papeis).

 Recomendo ver esta película un fin de semana mentres goza dun saboroso pudin.

                                             Francisco Santiago Montero Rieiro. Adultos.