Un libro cada semana...ou cada mes..."Marina"

 

Na Barcelona de 1980 Óscar Drai soña esperto, abraiado polos palacetes modernistas preto do internado no que estuda. Nunha das súas escapadas coñece a Marina, unha rapaza que comparte con Óscar a aventura de mergullarse nun enigma do pasado da cidade. Un misterioso personaxe da posguerra propúxose o maior desafío imaxinable, pero a súa ambición arrastrouno por un camiño sinistro cuxas consecuencias debe pagar alguén aínda hoxe.

Esta foi a novela coa que me incorporei no ilimitado mundo de creatividade e fantasía que os libros poñen ao noso alcance. Carlos Ruiz Zafón non escribe, senón que pinta literatura. E esta é a conclusión que puiden sacar trala lectura deste libro: que se trata dunha peza que, se non  é arte, polo menos acércase a ela. Dende a primeira páxina podemos apreciar o magnífico uso das palabras que Zafón fai: "O tempo e a memoria, historia e ficción, fundíanse en aquela cidade feiticeira como  acuarelas en choiva. Foi alí, ao eco de estradas que xa non existen, onde catedrais e edificios fugados de fábulas tramaron o decorado desta historia". É por isto  polo que recomendaría esta novela incluso a aqueles non acostumados a ler: o estilo de Zafón permítenos deixar voar a imaxinación con palabras precisas e acertadas que sacarán o maior potencial creativo de calquera lector.

Óscar Drai, apenas un adolescente, coñecerá a Marina e mais Xermán, cos que dará os seus primeiros pasos  cara á adultez. Especialmente os máis xoves sentiranse identificados cos sentimentos inocentes de Oscar Drai na súa primeira experiencia no amor,  mentres que outros lectores, máis vellos, verán a relación amorosa que surxe entre Óscar e Marina como o recordo perdido do primeiro enamoramento, que sempre doe. Mais o certo é que a novela de Zafón non ofrece unicamente romance: aqueles lectores en ávida busca de misterio e terror sentiranse fortemente unidos ás páxinas dun libro que ofrece escenarios de estradas baleiras, vivendas abandonadas, cemiterios, orfanatos, terroríficas criaturas monstruosas e moito máis. A novela de Zafón “respira” olvido, decadencia, dor e melancolía.

                                                    Cristian Paredes Franco, 1º Bacharelato Adultos.



Un libro cada semana...ou cada mes..."Un día de decembro"

   Laurie non cre no amor a primeira vista. Ela pensa que unha cousa son as películas e outra a vida real. Non obstante, un día de decembro, os seus ollos atopan os dun descoñecido pola fiestra dun autobús. A maxia xorde e Laurie namórase totalmente, pero o autobús arranca e continúa o seu camiño polas rúas nevadas de Londres.

   Está convencida de que el é o home da súa vida, pero non sabe onde atopalo. Un ano despois, a súa mellor amiga, Sarah, preséntalle a Jack, o seu novo noivo, do que está moi namorada. E si, é el: o rapaz do autobús. Laurie decide esquecelo, pero...e se o destino ten outros plans?

   Este libro atraeume pola súa portada e pola súa sinopse. Desenvólvese en capítulos determinados por datas, onde xorden as voces de Laurie e Jack, o que nos permite coñecer os pensamentos e sentimentos mutuos. Isto pode facer que a historia se desenvolva máis lenta, pero tamén nos deixa momentos emotivos e divertidos.

   Para min o final é curto; despois de todo o que sucede, creo que cun ou dous capítulos   máis cos detalles que creo que á maioría dos lectores nos gustaría saber, sería un mellor peche da historia.

   Como novela catalogada de romántica, paréceme que carece de romance.

   Este libro recórdame a unha película que vin hai uns anos chamada "Algo prestado", onde a mellor amiga da protagonista se convirte na moza do rapaz que lle gusta á protagonista.

   A lectura foi entretida e fixo sufrir en varias partes, o único malo que podo dicir é que o final é demasiado rápido, e que te deixa desexando máis detalles.

                      Laura Lombardero Gestal, 1º A Bacharelato Adultos.

   



No verán, no teu tempo de lecer, non esquezas a lectura de..."As rulas de Bakunin"

 

Esta novela de Antón Riveiro Coello narra a vida de Camilo, un vello anarquista que viviu nos anos 30 a guerra, o cárcere e o seu posterior exilio no Uruguai. No libro transcorren á vez dúas historias paralelas, as lembranzas do pasado do protagonista e a búsqueda dun libro no presente, que tamén lle fai recordar tempos pasados. A novela conta cuns seis protagonistas: Camilo, o seu avó, Estevo, Dalmiro, Andrés, a súa tía Lola, a súa muller, Rosalía e o seu ex amigo Marcelo (ex amigo pola traizón de cambiarse ao lado fascista).

No presente: Ao longo da novela, o protagonista envíalle cartas a súa defunta muller, polo común, contándolle a súa vida. Camilo vai a Santiago buscar un libro que levaba anos tentando conseguir. Cando chega, vai na procura do vello señor do libro e dáse conta de que e un antigo militante anarquista do FAI, a raíz de que un señor queixouse de que estaba sendo perseguido. Esta persoa resultou ser un antigo garda falanxista do cárcere onde Camilo estivo preso. O propietario do libro, chamado Andrés, cóntalle ao protagonista o que aconteceu no cárcere cando el xa non estaba aló e que os únicos en salvarse foron eles dous  mais outro, grazas a memorizar o libro que o mesmo Camilo recitou para n on ser fusilado. Nese mesmo día, e clebrando que a operación do seu neto cego foi exitosa, o protagonsita e Andrés emborráchanse e recitan un texto en fronte do portal do garda falanxista; en consecuencia, tras una disputa, Andrés é levado ao hospital e desgraciadamente morre, pero Camilo consegue o seu desexado libro.

O seu pasado: Ao longo da novela, Camilo lembra momentos pasados da súa vida como a guerra, o exilio ou o cárcere. A maior parte dos recordos son da súa etapa en Vilaboa, onde foi estudar ao principio dos anos 30, a petición dun amigo do seu avó. Alí rematou os seus estudos e coñeceu á tía Lola, coa que tivo un "desliz" tras a morte do seu amigo Ricardo (finalmente Lola morreu a causa de sífilis por prostituirse tras a morte do seu marido). Tempo despois e co remate da súa etapa de estudante, comeza a participar en manifestacións e accións violentas anarquistas e tamén saír coa súa futura muller. tamén se conta a súa etapa exilado en Uruguai  xunto á súa muller, país no que ambos traballaron durante uns anos, e o seu regreso a Galiza, onde deixou de participar en accións violentas e se adicou á familia, xunto a Rosalía e a súa filla, Branca.

Opinión: Esta novela resultoume sinxela de ler e a trama pareceume moi boa, xa que as lembranzas de camilo teñen lugar arredor dos anos 30 e máis tarde, cando a situación política española era moi convulsa. Este período da historia non é moi estudado polos rapaces da nosa idade, polo que considero importante a lectura deste libro. O meu personaxe favorito é,  obviamente, Camilo, non só porque é o protagonista, senónporque ´un personaxe que viviu moitas aventuras (boas e malas), polo que é o personaxe máis interesante da novela.

                                                              

                                                                       Diego Soilán Abalde, 1º Bac. D. Diúrno.

 

 

 

No verán, no teu tempo de lecer, non esquezas a lectura de..."O segredo da casa de Formoso"

Sentimentos encontrados, confidencias e revelacións; es ti o tipo de persoa que goza deste tipo de lecturas? Pois ben, cómpre informarte de que estás a ler no sitio axeitado!

O segredo da casa de Formoso (Héctor Cajaraville) é unha obra que nos adentra na vida de David, un mozo que vive cos seus pais, Carmiña e Ermelio. Este comezará a estudar a carreira de informática, cando remate o verán. A familia da súa nai ía vender a casa familiar, de maneira que a eles lles tocaría unha parte dos beneficios. Pero, ... Tería esta casa unha historia agochada? Significaría algo para eles? Por causa dos horarios laborais da súa nai, é David quen ten que facerse  cargo de ir coller o diñeiro a Galicia, lugar onde habita a familia. Vano recoller ao aeroporto. A súa curmá Sonia e o seu tío Pastor. Despois, tamén van buscar a Sara,  nai da familia. Así,  lévano ata a súa enorme casa e o rapaz se decata de que non deben ter moi boa relación coa irmá de Sonia, Lucía, polos comentarios escoitados ata o momento.

Sonia é a acompañante de David na súa viaxe, mostrándolle os lugares máis destacados desa zona. Cando van asinar o pacto da casa, os compradores deciden adiantar a data de “entrega” da mesma, feito que Sonia non apoia, defendendo que tiñan as cousas xa planeadas e que se querían adiantar a data deberían de entregar máis cartos. Nun principio,  a familia asustouse por medo a perder todo o ofrecido; non obstante, era obvio que a Sonia avogada comezaba a mostrar a súa capacidade de persuasión, tendo en conta que saíron vencedores. David informa a súa nai do incremento dos beneficios grazas á boa xestión da súa curmá.

Deciden realizar un xantar na casa todos xuntos, lugar no cal residen Sonia e David a partir do dito momento. No faiado David consegue o caderno de comuñón que a súa nai lle pedira.

No momento en que a familia de Sonia e mais David ían xantar, Sonia vese obrigada a irse por motivos de traballo e David aproveita a ocasión para investigar no faiado, lugar onde descobre información sobre o seu avó en relación con París e decide ir ao arquivo de Sinancas para rematar de investigar. Encontraría o noso David algo peculiar na achega de información? Acharía neste momento unha historia escondida tras este fogar? Efectivamente , de acordo coas críticas dos veciños, a visita confirmoulle que o avó conseguira os territorios por culpar a un veciño seu, feito polo cal non tiña unha excelente reputación entre a veciñanza.

Sonia lévao a Baiona, lugar no cal David lle confesa o que atopara, quedando esta abraiada. Ao cabo dun anaco, Sonia recibe a noticia de que ao día seguinte terán que recoller a Lucía no aeroporto. Ao recibila, parece que David e ela non se levarían ben a causa de ter un malentendido. Na casa, os pais non recibiron con alegría o cambio de aspecto que Lucía levaba. Sonia leva a David á festa que lle prometera e, tras rexeitar a invitación da azafata do aeroporto coa que falara anteriormente de ir con ela, confésalle a Sonia que lle gusta e bícanse.

Lucía déixalles intimidade para despedirse no aeroporto e decide quedar na casa. David e Sonia prométense un reencontro. Aínda que as cousas non saíran coma nun conto de fadas, o rapaz tivo a sorte de atoparse con Andrea e Heider, as súas compañeiras do voo de ida, que lle fixeron a volta moito máis amena e divertida.

Lembrade:

A mellor sensación

pode chegar sen intención,

nunha inesperada situación,

non todo cumpre o pensado,

mais sen telo planeado

pode haber éxito asegurado.

 

 

 

Como no caso do noso compañeiro,

mellor que Galicia nin era o diñeiro,

pois o recordo que de alí levaba

era algo para sempre;

mentres que a familia que alí deixaba

a levaba na súa mente.

Candela Martínez Ramos

1º Bach A, Diúrno.

 

 

 

 

Un filme, baseado nun libro, cada semana...ou cada mes..."Os miserables"

 

 

 

   É a historia da vida dun ex-presidiario, Jean Valjean, rexenerado, grazas á axuda dun home, tras dezanove anos de prisión por roubar pan; pero o pasado regresa para facer da súa vida un inferno. Na película pasan moitas cousas, e sempre é o comisario Javert quen ameaza a estabilidade de Valjean...

   A película mostra como a personalidade da xente pode cambiar como consecuencia de diferentes sucesos; chama a atención a evolución do protagonista, radicalmente a ben cando se lle dá a oportunidade (ao principio do filme). Tamén   o antagonista, Javert, home de ideas fixas, que recibe unha lección de Valjean, quen non lle garda rencor e o salva;  ao final da película decátase do cambio para ben do seu "inimigo".

   A película gustounos moito, porque mostra cousas que pasan na realidade, como por exemplo, que a xente xulga a túa vida en función do teu pasado, cousa que non debería suceder. Por outra banda, moitos personaxes, en cambio, non xulgan, senón que se axudan, e vemos que, cando se quere, pode facerse calquera cousa.

   Gustounos especialmente a relación de Valjean con Fantine e Cosette, e o final de Javert.

 Canto ás interpretacións, os actores son moi bos, así que  recomendamos a película.

                    Pávila Juliane de Oliveira, Juan José Marco e Jennifer López, ESA 2 Adultos.

 



Un libro cada semana...ou cada mes..."Dos velas para el diablo"

     É a historia de Caterina (Cat), que é unha  adolescente que viaxa polo  mundo co seu pai. Cando seu pai é asasinado, Cat perde todo e decide vingarse, pero seu pai era un anxo, co cal só alguén igual de poderoso puido matalo...

   Podería contarvos máis sobre a historia de Cat, pero sería absurdo que vos desvelase até o máis mínimo detalle de máis, posto que vos quitaría o pracer de descubrilo lendo o libro. Sen dúbida recomendo este libro que, segundo a miña opinión, é un dos mellores de Laura Gallego, xa que é unha historia que, aínda que moi extensa, non se fai pesada en ningún momento.

  Déixovos unha frase do libro: "Se pos una candea a Deus, pon dúas para o demo".

                                                 

                                Débora Ferro Bello.  Bacharelato Adultos.