domingo, 24 de decembro de 2023
Un filme cada semana...ou cada mes..."You can't take it with you".
xoves, 21 de decembro de 2023
Coruñeando
4º de ESO Coruñeando polos museos da cidade: visita á exposición "Encontros" na Casa Museo Casares Quiroga e á Casa Museo Pablo Picasso.
mércores, 6 de decembro de 2023
xoves, 9 de novembro de 2023
Un filme cada semana...ou cada mes..."Arsénico por compasión".
Filme considerado clásico, dirixido por un cineasta tamén clásico, baseado nunha obra teatral de éxito, Arsénico e encaixe antigo (esta sería a tradución do título orixinal) é un exemplo de humor enlouquecido (con algúns, non todos, elementos de screwball comedy), puramente negro que, a case oitenta anos da súa estrea, provoca reaccións moi diversas: desde quen o considera unha xenialidade, até quen acha que envelleceu mal e que graza ten pouca.
venres, 3 de novembro de 2023
domingo, 29 de outubro de 2023
venres, 27 de outubro de 2023
luns, 23 de outubro de 2023
domingo, 22 de outubro de 2023
mércores, 18 de outubro de 2023
xoves, 12 de outubro de 2023
domingo, 24 de setembro de 2023
sábado, 23 de setembro de 2023
Un libro cada semana...ou cada mes..."La familia grande".
Unha portada (na edición española), un título (en español no orixinal; ignoro o porqué) suxiren o paraíso: a familia (a de sangue e a outra, a dos amigos) que durante décadas se reúne en Sanary para desfrutar da natureza e, sobre todo, da liberdade, é a de Camille Kouchner quen, con esta novela testemuño, sacudiu a sociedade francesa hai un par de anos, ao revelar que, nese aparente paraíso, se agachaba o inferno dos abusos a menores. E, se o escándalo foi tamaño, foi porque a familia da autora, herdeira do espírito libertario do maio do 68, pertence á chamada "gauche caviar", elite política e social do país veciño (con membros do goberno francés e do parlamento europeo entre eles)
Kouchner, despois da morte da súa nai, emprende unha viaxe emocional a un pasado escuro, ocultado, que a destruiu, até que liberou o segredo que gardaba e que a envolvía coma unha serpe (a hidra da que fala ao longo do libro). Asistimos ao derrubamento dunha familia disfuncional, cuxa visión da vida, supostamente positiva (a liberdade por enriba de todo) resulta unha absoluta falta de valores que acaba destruíndoos; e todo, agachado tras a consabida hipocrisía e, sobre todo, o silencio (sabíase...ou imaxinábase...)
O estilo narrativo é directo, por veces un pouco desleixado; non se agochan os aspectos máis sórdidos da historia, aínda que tampouco se recrea neles. O ton é seco, cortante, transmite certa frialdade, o que dificulta a empatía coas vítimas do drama narrado. En todo caso, a sensación que queda tras a lectura é demoledora: mesmo entre aqueles que din querer cambiar o mundo a mellor, habitan monstros.
S.P.
xoves, 24 de agosto de 2023
Un filme cada semana...ou cada mes..."Les misérables"
martes, 18 de xullo de 2023
Un libro cada semana...ou cada mes... "Travesuras de Guillermo"
Case todos os veráns, desde os xa lonxincuos da infancia, "viaxo" a unha idílica vila da campiña inglesa para acudir á miña cita con Guillermo Brown. E debo dicir que, aínda que se trata de literatura infanto-xuvenil, segue divertíndome e encantándome como naqueles anos en que eu tiña a idade do protagonista...Certo é que, daquela, eu vivía as súas aventuras con esa emoción que nunca máis se experimenta, e hoxe desfruto especialmente a ironía e o fino humor co que a autora describe a sociedade inglesa das primeiras décadas do século XX.
Guillermo vive coa súa familia nunha apracible vila. Trátase dunha familia acomodada, sempre preocupada polas trasnadas de Guillermo, incorrixible capitán dos proscritos (panda de amigos que, comandados por el, organizan as aventuras máis enlouquecidas, froito da fantasía do protagonista quen , ideando unha realidade paralela, se mete en mil leas, das que non sempre sae ben parado). Guillermo, coma os nenos burgueses de Os Biosbardos, de Blanco-Amor, odia as constricións da clase á que pertence, e a maioría das súas aventuras xorde da fuxida, por medio da fantasía, desa realidade que detesta.
Mágoa que unhas historias tan deliciosas, que tanta felicidade proporcionaron a xeracións de nenos, (e non tan nenos) estean hoxe practicamente esquencidas...Desde aquí anímovos a recuperalas. Vale a pena.
S.P.
domingo, 25 de xuño de 2023
Unha serie, baseada nun libro, cada semana...ou cada mes..."The flight attendant"
É unha serie
baseada na novela de Chris Bohjalian.
É unha historia
de suspense centrada na voráxine que vive Cassandra Bowden, a súa protagonista, que é azafata de voo, tras despertar nunha habitación dun hotel en Bangkok.
Tras despertar sen recordar nada da noite pasada, dáse conta de que está chea
de sangue, xa que á persoa con quen pasou a noite, que era un pasaxeiro do seu
voo, matárono. Rapidamente recolle as súas cousas para coller o voo de volta a
New York co resto da tripulación, pero o que non sabe é que o FBI a está
esperando para facerlle unhas preguntas sobre a morte do pasaxeiro... E se realmente é ela a asasina?
Unha serie que é
moi recomendable de ver para as persoas ás que lles guste o suspense, xa que até o capítulo final te mantén en vilo. Ideal para as calorosas sobremesas de verán.
P. M. L-P.
xoves, 1 de xuño de 2023
sábado, 27 de maio de 2023
Un libro cada semana...ou cada mes..."A milla verde"
Outra cousa para min moi ben conseguida é a tridimensionalidade dos personaxes da que a novela se encontra plena, aínda que, quizais, non era de esperar menos dun escritor como Stephen King. Pero o que verdadeiramente me abraiou foi o feito de que o personaxe polo que máis cariño sentín e aquel que, poderíase dicir, menos di ao longo da historia, John Coffey, o personaxe principal motor da historia, o presunto
martes, 16 de maio de 2023
venres, 12 de maio de 2023
domingo, 23 de abril de 2023
mércores, 19 de abril de 2023
domingo, 2 de abril de 2023
Un filme clásico cada semana...ou cada mes..."Cría cuervos..."
Recentemente faleceu Carlos Saura, cineasta xa clásico antes da súa morte, e, como homenaxe póstuma, comentaremos un dos seus filmes máis coñecidos. Nel, a protagonista adulta, mediante analepse (as anacronías son constantes na película) adoptando a perspectiva da nena (todo ollos, en sentidos real e figurado) que foi, lembra a vida dunha familia burguesa, a súa, da España dos últimos anos do franquismo. O matrimonio mal levado, a causa do machismo do pai, militar, e a insatisfacción da nai, unha muller frustrada, gravemente enferma; as relacións entre criadas e señores...Quen vivise na España dos anos 70 do pasado século recoñecerá esa sociedade, tan distinta da actual, vista cun ollo fortemente crítico.
Pero, ademais desa lectura, realista (algúns críticos denominárono "costumismo español"), a película é tamén (e esta lectura universaliza a mensaxe do filme) unha reflexión dura, por veces turbadora, sobre o mundo da infancia , todo menos idílico; o propio director afirmou que consideraba a infancia unha das etapas máis terribles do ser humano. Ana, a protagonista, é unha nena observadora, intelixente, pero tamén cruel, implacable; non hai idealización da mente infantil, senón que se mostran as luces e as sombras da psique humana, e intuímos os efectos da infelicidade e do desequilibrio que provén da desestruturación familiar, no retrato dunha nena moi ferida. Ecos de Bergman, como suxeriu algunha crítica?
Saura, cineasta de filmografía moi extensa e variada, introduce nas películas desta etapa, posiblemente as máis complexas, escenas oníricas; nesta, a mestura entre realidade e irrealidade é menor que noutras, pero tamén se dá, e aprécianse ecos do seu admirado Buñuel.
"Cría cuervos..."é un clásico do noso cine, e, aínda sendo cine de autor, acadou certo éxito popular: desde o seu ambiguo título até a interpretación de Ana Torrent, con eses ollos cheos de vida propia, sen esquencer a banda sonora, na que destaca a canción "Porque te vas", que os que temos unha certa idade coñecemos e cantaruxamos máis dunha vez...
Para concluír, lembremos que a película obtivo prestixiosos receñecementos internacionais, o que é unha mostra máis da súa calidade.
S.P.
mércores, 8 de marzo de 2023
Un filme clásico, baseado nunha novela, cada semana...ou cada mes..."Johnny Guitar"
Emitido recentemente no ciclo de filmes clásicos da 2 de RTVE, é un western de culto, louvado pola maioría da crítica, aínda que tamén hai moitos que o consideran unha obra sobrevalorada.
O reencontro entre a propietaria dunha cantina e o ex-pistoleiro que regresa para recuperar a relación amorosa que tiveran tempo atrás prodúcese nun contexto de violencia moi característica neste xénero cinematográfico (tiros, linchamentos, shériffs cuxa misión parece máis a vinganza que a xustiza...). Pero hai aspectos curiosos: en primeiro lugar, o título resulta enganoso, pois parece conceder o protagonismo ao personaxe masculino que resulta ser, en realidade, un secundario bastante anódino nunha historia cuxas verdadeiras protagonistas son dúas mulleres, Vienna e a súa antagonista, a malísima Emma; a súa rivalidade a morte resulta ser o verdadeiro tema do filme.
A película ten un desenvolvemento bastante teatral, tanto porque boa parte das escenas transcorren en espazos interiores moi iluminados, como porque as interpretacións resultan en ocasións ampulosas; ademais, o desgarrado da relación de odio entre as dúas mulleres (que deu lugar a curiosas interpretacións sobre o seu posible trasfondo homoerótico) ten ecos de traxedia clásica. É interesante tamén o vestiario, ao que se atribuíron trazos simbólicos (a contraposición entre o branco do vestido de Vienna nun momento climático e o negro dos "xusticeiros" que a van aforcar). Controversia causou tamén a elección da actriz protagonista, que moitos encontran excesivamente masculina, tanto no seu comportamento (outros, en cambio, considérana unha muller empoderada) como no seu aspecto físico.
En todo caso, o filme ten un dos diálogos considerados máis románticos da historia do cine, un ritmo bastante áxil e unha historia que interesa até a última escena, que resulta ser un "happy end" un pouco inesperable como colofón a unha película tan sombría.
S.P.
sábado, 25 de febreiro de 2023
Un filme cada semana...ou cada mes..."As bestas"
Baseada en feitos reais, a chegada a unha pequena aldea dunha parella de franceses, na busca dunha vida apracible, altera a convivencia cunha familia de veciños oriúndos do lugar. Ao chocar intereses e criterios canto á implantación de eólicos, comezan a axexar e acosar ao home até darlle morte.
Territorialidade. Poder. Loitas. Orgullo. Envexas. Medo. Morte. A escalada da violencia que vai desde o sarcasmo e a ironía até o asediar e matar. O masculino "ao besta" e os perigos de considerar o outro coma "o inimigo", ou ao "outro porque non pensa igual"e, por riba "é o de fóra, o estranxeiro..."
E a débil forza do feminino, a voz de fondo que non se escoita e non se ten en conta, a da conciliación, a do "basta xa", "isto non me gusta", "ímonos de aquí", e a lealdade até ao infinito, a de "acepto o que non me gusta porque te quero", o non poder dicir que NON, o ser testemuña muda ante a barbarie, a indefensión ante AS BESTAS.
A vida (mesma).
Excelente interpretación dos actores e desenvolvemento da historia, tinxida de tensión e drama até ao último minuto.
M. P.