Eran dous nenos, pero moi distintos...un era o fillo dun nazi e o outro, xudeu. Fixéronse moi amigos, pero ningún sabía o que lle esperaba. Ningún sabía que gaseaban aos xudeus e que a vida lles tiña preparado un destino terrible...
Para min é unha das películas máis tristes que vin. Está baseada en feitos reais, e vemos que os nenos non teñen ningunha maldade, só queren xogar con outros nenos, sexa cal sexa a súa orixe ou raza.
A miña opinión é que somos todos humanos e somos todos persoas, e, aínda que xa non hai nazis que maten xudeus, hai outro tipo de racismo cara á xente doutra cor de pel ou outra cultura. Temos que abrir máis a mente e pensar que todos somos persoas e todos debemos respectarnos.
Jennifer López Serrano, ESA, Adultos.
Ningún comentario:
Publicar un comentario