Un libro cada semana...ou cada mes..."O tío Petros e a Conxectura de Goldbach".

 "O tío Petros e a Conxectura de Goldbach" é unha novela divulgativa,en concreto de divulgacion matemática. Nela temos dous personaxes principais: Petros,un matematico xubilado, antisocial e frustrado, e por outra banda temos a o seu sobriño,o cal é un mozo que ten un interese e talento matemáticos fóra do normal. Nesta novela veremos anécdotas de moitos matemáticos famosos e os seus sentimentos respecto ás matemáticas, sentimentos como a obsesión e tolemia fronte á beleza matemática. A historia xira en torno  á Conxectura de Goldbach, un dos problemas matemáticos máis antigos sen resolver. A novela empeza cando o noso protagonista decátase de que os seus pais estan planeando  facer unha comida familiar, pero decátase de que o seu pai e a súa nai non queren convidar ao seu  tío, Petros. O protagonista pregúntalles  aos seus pais  cal é a razón para no querer convidar o seu  tío; os pais explícanlle que o seu tío é un ser humano estraño, antisocial e incapaz de manter unha conversación normal co resto da xente. Esta explicacion foi o que fixo que o noso protagonista empezase a sentir interese no seu tío. Ao final,  os seus pais convidan a Petros tras as súplicas do seu fillo. O noso protagonista coñece a Petros e queda totalmente decepcionado tras ver nada máis que a un vello antisocial sen nada especial aparentemente. Cando a cea termina, o protagonista pregúntalle aos seus pais  por que o seu tío eran tan antisocial e tiña eses ollos de peixe morto durante toda a cea. O pai cóntalle ao seu fillo a historia de Petros:  O seu tío, Petros, fora  de xoven; un importante e talentoso matemático; desde  a escola notábase un talento matemático especial nel, diferente ao resto. Cando Petros escribía ecuacións matemáticas no encerado era como estar a ver a representación dos pensamentos de Deus escritos en linguaxe matemática.  Tan alto era o nivel de Petros que puido traballar cos mellores matemáticos do mundo sendo practicamente un neno. Petros sentíase o novo Mesías, podía resolver calquera teorema matemático sen ningún problema, pero a soberbia tería que chegar ao seu fin;  Petros atopa a que sería a súa inimiga até a súa morte, A Conxectura de Golbach. Petros namora totalmente da Conxectura, se a resolvía, sería tan grandioso e tan lembrado como o foron Arquimedes, Newton ouEnstein, pero Petros no daba resolvido a Conxectura de Golbach, só deixaba de facer cálculos matemáticos para comer e ir ao baño. Petros tiña unha amante, a cal  acabou casando con outro home debido á obsesión de Petros coas matemáticas. Petros non tivo ningunha amante máis nin tivo fillos; cando chegou a os 45 anos deixou as matemáticas e foi vivir ás aforas nunha vila, para estar illado da xente e vivir coa vergoña en soedade.

 Cando o fillo termina de escoitar a historia sente pena e fascinación polo seu tío; desde ese momento o neno esfórzase moito máis na escola e sobre todo na materia de matemáticas para así poder chamar a atención do seu tío. A seguinte vez que se atopan,  o neno dille ao seu  tío que quere ser matemático, o tío dúbida de que o seu sobriño teña talento matemático para poder exercer a profesión, e  proponlle un problema matemático, dille que llo resolva en 2 semanas, e daralle o seu  beneplácito para que poida estudar matemáticas; o neno acepta o reto. Tras pasar o tempo, o noso protagonista ve que no pode resolver o problema, e téntalle  preguntar a algún profesor ou compañeiro para que o  axuden a resolvelo, pero prometéralle ao seu tío que non pediría axuda e non buscaría  información do problema que lle puxo. Ao final,  acaba caendo ante a tentación de preguntarlle a un profesor, quen  lle preguntou  quen fora  o tolo que lle puxera ese problema. O  protagonista díxolle que fora  o seu tío,  o cal fora  matemático; o profesor cóntalle que ese problema era de feito a Conxectura de Goldbach.. O protagonista vai enfadado xunto ao seu tío, pregúntalle que por que lle  puxo un problema que nin sequera el  fora  quen  de solucionar durante toda a súa vida. O seu  tío rise e dille que se non pode resolver ese problema, estaba condenado a ser un matemático mediocre,  como el mesmo se consideraba. O protagonista di  algunhas feas palabras ao seu  tío e vaise. Pasaron os anos e o protagonista non volveu ver ao seu tío nin a saber del, ao final non estudou matemáticas,senón que estudou historia das matemáticas. Ao estudar esta materia, o protagonista puido entender como funcionan as matemáticas e como funcionan as mentes dos matemáticos, tendo mas empatía co seu tío. O protagonista contacta co seu tío de novo e cóntalle a sua experiencia estudando historia das matemáticas;  empezan a falar sobre anécdotas de matemáticos e sobre a natureza da beleza matemática. O que non sabía o protagonista é que  espertara de novo o amor do vello Petros polas matemáticas. Pasan os anos e de súpeto chaman ao teléfono do protagonista:  é a súa prima,  que lle di que o seu tío estivera  incomunicado durante varios días, era raro nel agora, xa que  restablecera  bastante a comunicación coa súa familia.  O protagonista vai á casa de Petros, atópase o seu  tío morto sentado no sofá , cun lapis na man e cunha folla na mesa;  a folla parecía ter ecuacións e sucesións matemáticas, que  el sabía que estaban relacionadas coa  Conxectura de Goldbach.  Vendo cada unha das  contas de ecuacións,1 por 1 ,deuse  conta de que o seu  tío  terminara o seu traballo, pero  que aínda  no podía saber se realmente  resolvera a Conxectura de Goldbach. Ao final da  historia, varios matemáticos analizaron as solucións  de Petros e verificaron que si, Petros resolverá  a Conxectura de Goldbach.

 Estendinme bastante pero é  que a novela é complexa, moito máis que o meu resumo, tiven que saltarme varios sucesos pero creo que o esencial da  obra quedou exposto. A miña  conclusión sobre esta obra é  que é   realmente fermosa, desde o principio até o  final. Fala sobre moitos matemáticos,  os cales se obsesionaron coas   matemáticas até  un punto realmente preocupante, mesmo algúns chegaron a suicidarse. Isto obviamente non é de bo agrado, pero realmente nesta novela podes sentir que é  o que sentiron moitos matemáticos e realmente entendes que é  a beleza das matemáticas.  Gustaríame ter desenvolvido  mellor esta recensión sobre esta obra xa que o merece, pero no puiden dedicarlle demasiado tempo. Espero que calquera persoa que lea isto,  lle dea unha oportunidade a esta obra e se deixe levar pola  beleza das  matemáticas.

                   Francisco Roberto Lara Míguez. 1º Bacharelato Adultos.