Unha familia italiana é capturada polos nazis. O pai, xudeu, e o seu fillo son separados da nai, camiño dun campo de concentración. O pai fai crer ao neno que é todo un xogo mentres viaxan nos vagóns do tren: ten que esconderse para gañar máis puntos...
Gustoume a película, especialmente por estar baseada en feitos reais. Premiada con varios Óscar e rodada hai bastantes anos, consérvase bastante ben. A banda sonora é magnífica e os protagonistas resultan moi simpáticos. Resulta moi tráxica a morte do pai , aínda que co seu maior soño cumprido: que o neno sobreviva e termine nos brazos de súa nai. Un final precioso, no que o home será sempre lembrado pola súa familia...
Non me gustou o trato aos xudeus, nin a dureza á que eran sometidos nos campos de concentración...a película lembroume os tristes anos en que Hitler gobernaba Alemaña e todas as persoas que faleceron neses horribles campos.
É una película que recomendaría insistentemente, por todos os sentimentos que pode chegar a transmitir ao ver esa familia que remata unida nun abrazo e no recordo.
Raquel Rial. 3º ESA.
Ningún comentario:
Publicar un comentario