A que, polo seu título, parecería enésima versión do clásico de Víctor Hugo, pese a algunhas ligazóns coa novela (a máis significativa das cales, a cita final, a xeito de "moraleja"), é, en realidade, representante do que se podería denominar "filmes da banlieue", "xénero" iniciado con La haine, con algún título que nos toca de preto aos que vivimos o mundo das aulas (Entre les murs), ou este filme, do ano 2019 pero oportunamente emitido na televisión coincidindo cos graves disturbios recentemente producidos no país veciño.
Neste "xénero" cinematográfico tan francés, móstrasenos a situación explosiva que se vive nun país que, pese aos esforzos de integración, parece ter fracasado, de xeito que moitos dos barrios das súas cidades son avesporeiros nos que o conflito estala, na maioría dos casos, provocado por certas intervencións policiais pouco ortodoxas. Este filme, dirixido por Ladj Ly, un ex-habitante de Montfermeil (comuna onde se desenvolvía parte da acción da novela de Víctor Hugo), barrio hoxe "quente" da periferia parisina, poboado, como o propio director di, por miserables coma os da novela orixinaria, ten un desenvolvemento moi dinámico, é moi entretido, mesmo con toques de humor sarcástico. Mostra a difícil, pero harmónica á súa maneira, convivencia entre os diferentes grupos que viven no barrio. Os protagonistas son tres policías, de métodos que por veces resultan non só ilegais senón faltos de ética, e os nenos, esa "herba" mal coidada da frase que fecha o filme; estes, reaccionando brutalmente a un comportamento igualmente brutal dos policías, van transformar, no tramo final, o que parecía unha historia case costumista, nun pesadelo.
Les misérables obtivo varios premios, críticas positivas e éxito de público. É, ademais dunha moi aceptable ópera prima, un documento tristemente interesante para achegarse a unha realidade moi dura, Paréceme recomendable.
S.P.
