mércores, 29 de outubro de 2014

CONMEMORACIÓNS

CONMEMORACIÓNS

“AbPharousqueadPharumBrigantium”
A creación da Biblioteca de Alexandría débese en parte ao impulso de Alexandre Magno, aínda que a súa posta en marcha non se dá ata comenzos do século III a.C. cos Ptolomeos I e II.
Alexandre formárase da man de Aristóteles en moral, bioloxía, drama, lóxica e estética. Despois das súas conquistas ansiou que o seu legado fora identificado coa cultura, non coa guerra, respondendo así á concepción helenística do mundo.
A antiga Alexandría, ao Norte de Exipto, situada nun lado do Delta do Nilo (arteria principal de África), rodeada de auga, ten un gran porto. Na illa de Pharo érguese unha das sete marabillas do Mundo, o Faro de Alexandría, resplandor que se podía ollar a 50 km de distancia. Alexandría, da man da súa magna biblioteca era un fito illado, pero liberado e liberador, nunha urbe que respira frescura de pensamento.
Será o xerme da Proto-Universidade, centro de investigación e de debate da man do matemático Arquímedes e Apolonio, o poeta. Alí fanse as primeiras trazas cartográficas do mundo.
Esta realidade supón unha paréntese no mundo no que prevalece o bélico e o poder temporal.
O 24 de outubro, Día da Biblioteca (desde 1997), en vésperas da maioría de idade, ha de ser unha conmemoración pacífica pero non illada. Ha de ser sinal de que sabemos vivir na universidade da vida, case que 24 séculos despois da posta en marcha da Biblioteca de Alexandría. Non ha de ser un feito illado, insistimos,  ha de ir da man do exercicio da lectura e por extensión do coñecemento:
-Coñecemento para ser capaces de labrar as nosas diferenzas en base ao respecto e ao diálogo.
-Coñecemento para aprender de desafortunadas experiencias pretéritas.
-Coñecemento para aprender da diversidade cultural e de pensamento para acadar o máximo expoñente intercultural, como sinal de progreso.
-Coñecemento para aprender a valorar o propio, fundamento da nosa identidade.
Coñecemento para trazar pontes, atravesar montañas, cruzar mares e océanos, salvar ríos a poder dunha lectura repousada e interiorizada, de aprender a saber estar.
Cadaquén ha de ser dono do seu rumbo nesta singradura, na vida. As cartas naúticas e os libros son os alicerces do noso percorrido intelectual, imaxinario, pero ao fin e ao cabo real.
Agardámoste en calquera recanto do saber, non importa o idioma nin o soporte, anque si como pitos acubillados e alumeados polo noso Faro, a romana Torre de Hércules, emparentada co Faro de Alexandría.
(Antonio Fondo Rodríguez, bibliotecario do IES P. 'Eusebio da Guarda', da Coruña)
 


 

martes, 28 de outubro de 2014

CONCURSO GAÑAPUNTOS



CONCURSO GAÑAPUNTOS


SÉTIMA SEMANA


Para que vivimos, se o vento tras os nosos zapatos xa está levando as nosas derradeiras pasadas?” (Stefan Zweig)


VIVIMOS NA PROCURA DO PRÓXIMO LIBRO


PREGUNTA: Como se apelida Pedro, un dos protagonistas de Os dous de sempre? (2 puntos)

::::::::::::::::::::::::::::::::::

A resposta é: Lopez. Esta semana as gañadoras son: María Carracedo Añón, de 2º bach. D, e Lucía Blanco Miguens, de 3º ESO A. Parabéns ás dúas.

luns, 27 de outubro de 2014

UN LIBRO CADA SEMANA



UN LIBRO CADA SEMANA


SEMANA DO 27 AO 31 DE OUTUBRO

Como sabedes, a semana pasada celebramos no Instituto que o venres 24 era o Día da Biblioteca. Entre outras cousas, fixemos unha exposición de libros –libros para coller, botar un vistazo, ler, levar a casa en préstamo...- que transcorrían, en maior ou menor medida, nunha biblioteca. Tamén valían obras literarias onde os libros en xeral xogasen un papel importante.

A nosa Biblioteca de referencia (Biblioteca amiga), a Municipal Infantil e Xuvenil de Durán Loriga, deixounos unha morea de xoias de papel para esa exposición. Desde aquí novamente o noso agradecemento.


Eu collín un e leveino a casa a fin de semana. Bonita portada (libros que parecían aqueles de Gredos de cando eu era estudante, e un xarrón de cerámica tradicional con flores: creo que vou copiar o modelo para a foto de perfil de guasap), marabillosa edición de ‘Acantilado’. É “Mendel el de los libros”, de Stefan Zweig. Lese dun tirón nun par de horas. A vida do prota transcorre na habitación de atrás dun café en Viena –onde o saben acompañar, o café, de bo chocolate. Mendel é un home atípico: unha especie de louco apaixonado das rarezas bibliográficas: o narrador relémbrao con emoción e respecto a posteriori. Nunca coñecera nin volverá coñecer un home con tal espírito de concentración. O núcleo incuestionable é o amor polos libros dunha mente prodixiosamente orixinal. Unha concentración absoluta, quixotesca, nese amor. Unha defensa da liberdade humana de ser como un queira ser, se esa existencia non mata nin produce morte. Basicamente.

Pouco máis vos digo, salvo que vos deberiades animar a ler este libriño un ano destes. De paso, recordade que o suízo Zweig (por certo que agora que o digo, si que se nota que o autor é suízo: hai na obra unha comparanza implícita entre a delicada estrutura do cerebro e a delicada estrutura dunha máquina, coma un reloxo) é xa un clásico europeo. Non pasa facilmente de moda.

 (Mª Rosario Soto Arias, membro do equipo da Biblioteca do IES 'Eusebio da Guarda')



venres, 24 de outubro de 2014

CONMEMORACIÓNS



24 DE OUTONO: DÍA DA BIBLIOTECA

A UNESCO DECLARA O 24 DE OUTUBRO ‘DÍA DA BIBLIOTECA’.  

“UN BO LIBRO É COMA UNHA BOTELLA DE VIÑO DE RESERVA. HAI QUE COPARTILO, PORQUE COMO DI O REFRÁN AFRICANO, ‘A SABEDORÍA NON É HÓSPEDE DUNHA SOA CASA’”

VENRES 24: ONDE NACEN OS LIBROS.

O CENTRO ‘RAMÓN PIÑEIRO’

Hoxe, como día especial, pido permiso aos meus colegas, ao Equipo da Biblioteca do Instituto, para falarvos do Centro ‘Ramón Piñeiro’ para a investigación en Humanidades. Nesa institución, nese pazo de saber,  traballan varias persoas ás que podo chamar ‘amigo’, e iso hónrame, e moito. Entre elas está a profesora xa xubilada do noso Instituto, Carme López Taboada (forma parte no Consello de Redacción  dos ‘Cadernos de Fraseoloxía Galega’).
A un destes amigos, Xesús Ferro,  é ao que me dirixín para pedirlle que me facilitase unha síntese do labor realizado polo Centro Ramón Piñeiro. Sei que o tempo nas súas mans é máis que ouro e débolle un sincero agradecemento por botarme unha man. Precisamente nas súas déixovos xa:

“O Centro Ramón Piñeiro é un proxecto institucional que botou a andar en
1994 e que nestes 20 anos publicou 215 libros e puxo na Rede  recursos
electrónicos lingüísticos como:
ARRECADA Servizo de Terminoloxía Galega
(http://www.cirp.es/rec2/arrecada.html).
BILEGA: Bibliografía Informatizada da Lingua Galega
(http://www.cirp.es/bdo/bil/).
CODOLGA: Corpus Documentale Latinum Gallaeciae
(http://balteira.cirp.es/codolga).
CORGA: Corpus de Referencia do Galego Actual
(http://corpus.cirp.es/corgaxml).
COTOVÍA: Conversor texto-voz
(http.//www.gts.tsc.uvigo.es/cotovia/cotovia.gl.html).
ES>GL: Tradutor automático español-galego (http://www.xunta.es/tradutor/).

E tamén ofrece resursos literarios como
BIRMED: Bibliografía de Referencia da Lírica Medieval Galego-Portuguesa
(http://www.cirp.es/pls/bdo2/
f?p=BIRMED).
MEDDB: Base de datos da Lírica profana galego-portuguesa
(http://www.cirp.es/pls/bdo2/
f?p/=meddb2).
DITERLI: Base de datos do Dicionario de termos literarios (letras A-D)
(E-H) (http://www.cirp.es/pls/
bdo2/f?p/=DITERLI).

Os libros céntranse no eido lingüístico en áreas básicas coma a bibliografía, o Marco Europeo, a terminoloxia, a lexicografía, a fraseoloxía e a etnolingüística. E no ámbito literario, os Informes anuais de literatura, a intensa atención á literatura medieval, á edición de literatura do século XIX,  e á reedición en forma facsimilar de numerosas revistas literarias ou da emigración americana. Os case 30 Cadernos Ramón Piñeiro recuperaron a cara confidencial de boa parte do galeguismo dos dous primeiros terzos do século XX.  A todo iso hai que engadi-la formación investigadora de máis de 400 bolseiras e bolseiros (unha parte deles estudosos estranxeiros da lingua e literatura galega). Tiveron ocasión non só de participaren activamente durante algúns anos en avanzados procesos de investigación, senón tamén de estableceren contactos persoais con científicos e centros investigadores de diferentes países. Todo este capital humano da ciencia lingüística e literaria galega medra xa de maneira autónoma e constitúe un valor propiciado pola existencia deste Centro de Investigación.

A crise económica obrigou a reduci-los seus recursos humanos de forma considerable pero, aínda así, boa parte dos seus proxectos seguen abertos. Algunhas das súas obras ou ferramentas son unha referencia internacional e contribúen proporcionalmente a que a nosa lingua e a nosa cultura teñan
unha honorable presenza no mundo científico internacional. Ós que traballamos alí gustaríanos que Galicia percibise tamén que este Centro contribuíu e aínda contribúe a arma-la nosa lingua e a nosa
literatura con ferramentas modernas e eficaces”.


                (Mª Rosario Soto Arias, membro do Equipo da Biblioteca do IES ‘Eusebio da Guarda’ da Coruña e membro do Consello de Redacción dos Cadernos de Fraseoloxía Galega)

CONMEMORACIÓNS

DÍA 24 DE OUTUBRO
DÍA DA BIBLIOTECA

Hoxe é o día da Biblioteca. Enchemos os taboleiros con carteis conmemorativos feitos polos nosos alumnos. Elaboramos un 'power point' que proxectamos na propia Biblioteca e no primeiro recreo sorteamos entre os trinta participantes que había (membros do Club de Lectura e mais elaboradores dos murais) un libro. Tocoulle a Cecilia González Prieto, de 1º D, membro desde este ano do Club de Lectura dos Cazatesouros. O libro é "A viaxe de Gagarin" de Agustín Fernández Paz. Esperemos que lle guste. Víase contenta. Parabéns, Cecilia!

 







(Aspecto da Biblioteca o día 24 de outubro, no momento do sorteo do libro. Abaixo vemos a Cecilia co seu premio na man, rodeada de compañeiras e noutra foto, rodeada dalgúns dos profesores membros do equipo da Biblioteca do Eusebio da Guarda)

(As fotos foron feitas polo profesor Mario S. García)

xoves, 23 de outubro de 2014

CONMEMORACIÓNS



24 DE OUTONO: DÍA DA BIBLIOTECA


A UNESCO DECLARA O 24 DE OUTUBRO ‘DÍA DA BIBLIOTECA’. 


O INFERNO É O ABURRIMENTO  -de  A gárgola, de Euloxio R. Ruibal-, LOGO OS LIBROS SON A ESCALEIRA DO CEO”


Para celebrar este día seleccionamos páxinas  ou parágrafos sobre os libros, a lectura, os lectores e as bibliotecas. Unha páxina cada día desta semana.


XOVES 23


Cervantes dixit:


En algún lugar de un libro hay una frase esperándonos para darle un sentido a la existencia.

…………………..

Yo soy aficionado a leer hasta los papeles rotos de las calles…

……………………..

La pluma es lengua del alma: cuales fueren los conceptos que en ella se engendraren, tales serán sus escritos


                (Equipo da Biblioteca do IES P. ‘Eusebio da Guarda’)


:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::


AS RELACIÓNS AUTOR LECTOR.

As relacións entre autor e lector son un tipo curioso de relación. No século pasado xurdiu unha corrente crítica denominada Teoría da Recepción Literaria que dalgunha forma trata ese feixe de relacións. Estes pensadores, teóricos e amantes do fenómeno literario, ven a obra literaria como algo dinámico: algo que cobra vida alén do autor, porque tamén interactúa despois o lector co acto de comunicación que a lectura é. O lector ten algo que dicir. Sempre.  De aí nace un mundo de riqueza inacabable, de diálogo continuo entre nós, os lectores, a propia obra, e o autor: a recíproca tamén vale.

Xa que mentamos a Miguel de Cervantes Saavedra (que apelidos tan galegos!, fixádevos e sentídevos copartícipes do seu significado), el, cando incorpora na segunda parte do Quijote a opinión que o seu libro mereceu entre o público lector, está xogando a este xogo dos múltiples espellos e das interrelacións infinitas entre autor e lector.

A Teresa Moure tamén lle gusta moito xogar neste sentido. En "Benquerida catástrofe", por exemplo, dedícalle páxinas enteiras a imaxinarme, imaxinarte, imaxinarnos (por certo, sabedes onde se coñecen os protas desa novela, Adán e Eva? Nunha biblioteca!, supoño que será a de Filoloxía, en Santiago, unha estupenda variante do locus amoenus dos clásicos), e incluso se permite ser pesada, coma unha super nai, aconsellándome que me poña cómoda, que escolla un bo sofá, que garde a calma e me bañe nas purísimas augas do Leteo, “entra coa alma espida”–este é un bo consello, xa o di o poeta persa, Imami, se queres que Deus se reflicta no teu espello [o corazón teu], o espello debe estar baleiro doutros lixos. En fin, que Teresa Moure é unha escritora moi receptiva ás modernas teorías literarias.

E por último –por hoxe xa abonda, a ver se aborrecedes logo o tema-, déixovos entre as mans un relato difícil pero brillante (do mellor e máis barroco que leo desde hai tempo na lingua rosaliana do século XXI, desde aquí clamo ao ceo por mil outonos máis para esta descoñecida Urganda noroesteña…), titulado “A ama de cría dos Punset” (pertencente ao libro "Contos da terra da tarde"), un relato que comeza trazando Bieito Iglesias un breve esbozo do lector ideal para el:

"Charles Dickens, nas Estampas de Italia, traza un retrato do seu lector moi afagador: tez clara, ollos alegres, nariz nada arrogante, boca risoña, aspecto radiante e expresión xeral sumamente agradable. Eu teño incluso mellor opinión do meu lectorado, de aí que non rebaixe a súa cultura estenténdome sobre quen veñen sendo os irmaos Punset".

Soberbio relato, francamente volo digo, ben servido de intelixente ironía galaica. 


                (Mª Rosario Soto Arias, membro do equipo da Biblioteca do IES P. ‘Eusebio da Guarda’ da Coruña).